İlkokula başladığım günü hatırlıyor musun
Ellerine kenetlenmiş bulutlar ağlıyordu
Yer yerinden oynamıştı gün dar gelmişti
Hayatımın en tiz sesi ile
Sana en çok ihtiyacım olan gündü
Belki de o gün sanıyordum
Daha nice günler gelecekti
Sırtımdan kaç kez vurulacaktım kim bilir...!!!

Beni neden doğurdun anne
Sol yanlarımızın sızısı ne vakit dindi
Ellerinin korkuluğu ne zaman geçti bendinden
Karlar yağarken gözlerime
Islak ıslak dolaşıyorum sokakların darında
Ben hayatımca en çok sana muhtaç oldum anne
Gel tut ellerimden kırılmasın yüreğim
Bu koca oğlan bir seni diler
Bak gör anne yığılıyorum öyle ellerine
Kalbim kanıyor bedenim özünden eriyor anne...!!!

Benim hiç liseli bir aşkım olmadı anne
Ben hiç okuldan kaçıp alamadım çiçekleri sevdiğime
Anne sen gittikten sonra
Kör oldu hayat göremedim engeli
Hep tökezleyip durdum
Hayallere yabancı kaldı düşlemler
Gözlerin perdesine yazdım hep...!!!

Kendi sorgularında ne olduğunu anlamadan
Bakarken öylece ellerine
Evladım deyip ne zaman bastın bağrına
Söyle anne ne zaman çektik bir fotoğraf
Ben haykırırken geleceği olmayan ıssız sokaklarda
Daha doyamamış iken sana
Sen ne zaman yanımda oldun anne
Hayatımın baharında alırken canımı
Ne olduğunu bilemeden kıyarken hayatıma kör eller
Söyle anne nerelerdeydin
Söyle anne beni neden doğurdun
Muhabbete aç diller kaldı senden arda...!!!

Hazar Aslan