2
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
964
Okunma
Sustum,
Ne kadar konuşulacaksa...
Delikanlıca,
Korkusuzca.
Sustum,
Sessiz harfleri dil ucuma koydum,
Tüm seslileri kovdum,
Sessizliğimi kimse duymadı.
Sustum,
Ne kadar susulması gerekiyorsa,
Ben daha çok sustum,
Kırık bir cama pustum.
Sustum,
Koca bir şehirdim kendi içimde,
Aynalarda çoğalıyordum,
Küçücük dünya da sanki bir ben vardım.
Sustum,
Sonra herkese küstüm,
Ve bütün sessizleri kustum,
Fakat kimse ‘duymadı... duyma... duy’.
ERKAN ÖZTÜRK
5.0
100% (3)
Cevap Yaz