Hüzün tacı takarsın ağaran saçlarına
Hınçla dönüp bakarsın geçen boş yıllarına
Arkanda bıraktığın az biraz suçlarına
Gereksiz yere yanıp, sakın birdaha kanma.

Ey küçüğüm bak artık, öğüt veremez oldum
Kanayan her yarana merhem süremez oldum.
Benimde acım büyük seni göremez oldum.
Kaybettiklerimle inan ki, dopdoluyum

Hayat bir tiyatro, sahnesi büyük bence.
Kimler oyuncu gelmiş kimler seyirci sence
Ağlayan çok burada gülen var mıdır önce
Mutlu olmanı ister, benim gönlüm… gönlünce.

Sordun mu hiç kendine, niye geldim dünya’ya ?
Cennet mi, cehennem mi hangisini bulmaya
Kader diyorlar buna, sence kaderin bumu?
Öyle bir yoldayız ki… ne başı var ne sonu.

Sen seni araya dur gönül duraklarında
Yorulmadın mı? artık bomboş bulduklarınla
Sarpa sardı düşlerin… Kime ne diyeceksin.
Bu hayat törpüsünde sende büyüyeceksin.