................................... uyanan baharlara


....Bazen tıkanırsın ince ince
kapanırsın kapansızca
kendim kadar sevmem ,
kendimi dediğinde
çırpınır yaşamın cevabı
sonra.. kalbe açılırken ,
geniş ufuklu
huzurlu hayat pençeresi
dermanım derdimdir dersin .

Bahar geldi ,
cemreye aşk düştü
(n)ev_baharım uyandı
kalbim seni seçti

bozulmamış kalbi pabuk ütüsü
kutsallığın meryem ruhu gibi
ayak basılmamış kum tanesi
delinmemiş inci zerresi gibi .

Akli geçişlerin iniş çıkışlığı
kalbe dokunuşluğun
kaybolmuşluğu gibi ,

gittiği günün
öldüğü günün
dirildiği günün
azra yolundan
arzın kalbine
arzın rengi gibi .

Ar-af avuclarından ,
araf uclarına
kalbin arzı gibi .


Ruh güzelliğinin ,
çakıl taşlarında yüzen
Sevgi
Saygı
Sadakat
Sabır
Sebat
ismin asilliği gibi .

Ey olgunlaştıran ,
gecelerin ateşi
cemresine kül olur lalaler
varlığına bükülür azralar
şelasine donar sular

Ey akışı bakışın,
gözlerden acizliği
ateşi neşterin,
cemresinden muayenesi

zorundasın
zorundayım
zorunluyuz
gel kalbimin orta yerine otur

ve ....
hep başa döner,
adressiz final
hep başa sarar,
bitimsiz filim
hep başak açar,
şavkın nergisliği

çektim ;
yeşil libas
mavi düşler pimini

fitille ki ;
narına çiçeklensin güneş mumları
üfle ki ;
aydınlansın hicran anıları

redokslan ki ;
bahar katmanların
kırılı can yaprakları
boynu bükük kalmasın ,
ariliğin (y ) ar_baskısına yazılsın
nevbahar lavlarının son yazgısı

Gülay GÖKTÜRK