Yitik cümlelerden yaptığım gölgelerden yansıyorsun,
Şehrimin karanlık sokaklarına..
Ve.. ben...
Seni hiç bir yerde göremiyorum
Hissettiğim kadar yaşıyorsun
Ruhumun pamuk ipliği canında
Nefesim oluyorsun sonra
Adını koymaya kıyamadığım acılarıma
Acılarım ki
Dudaklarımın rıhtımında kaybolmuş
ve..
Yürek derinliklerine demir atmiş bir aşk kadar
Sevdanın bu şehirden gittiği günden beridir
Belkisizliğimin belkilerde gizlenidi
Adım hiç bir nesnenin ve tümleci olmayan yaralarımın
Suskunluğu olmuyor...

’’Sevdiğim’’
Kıyamıyorum işte ’’anla’’ sevdigilim demeye
Dilim varmıyor
Şimdi sen başkasına sevgilisin ya
İşte bundan hep kanıyor solumun ,Yıldızsız gökyüzü
Yar diyorum ardından ...
Yara diyorum..
Ardıma kalmıyor yakarışlarım
Kanıyorum...Sensizliği....
Sensizlik,söylemsiz kalıyor dudaklarımda
Ben okuduğum masallara rastlıyorum
Senli düşlerimin düşeş sancılı gecelerinde
Yar...
Günlerim ziyan tadında
Gecemde bir zifir bekçisi
Sureti sen..
Anıları ben...
Yüreğimi anlayamazsın ama
İşte söylüyorum
Taa.... derinden
’’Yaşadığını zannediyor işte
Yaşadığını zannediyor....

Oysa sevgili....
Nefesim canı hep gözlerinden düşerdi
Kalbimin sahipsiz yanlarına
Ve ben seni
Nefesimden sarardım
Kuytularıma saklambaç yapardım
Bir heyecan daha olsun isterdim
Hep seni seviyorum diye yakalardım’’düşlerimin senli yanlarını
Ama.... şimdi yoksun...
Yokluğunun sevdası çöreklendi
Kör ebe oynayan yüreğime
Ne dünya var şimdi sahnemde
Nede, sevda..
Aşk bizden gitti
Gidenlerimiz rahmette gizli.
Sevgili...
Dudaklarımın rıhtımında cümleler ölüyor
Ve kıyılarım
Kıyılarım...
Kıyamadıklarımın kıyım kıyıları oldu
Sen anlayamazsın
En çokta
Sen kıydın
’’YARINLARIMA.’’

Serdar Özyanız