Ne yaşam kucaklar sevdamı
ne ölüm almaya hevesli
gün gecede
akıl yürekte
isyan kınında tutsak
anlamsız şarkılar mırıldanıyorum
adımlarım sert vuruyor kaldırımlara
ahmaklığıma yanıyorum

ne çok özlüyorum
zamanı umursamaz gecelerde
çırçır böceklerinin sesini
taşlara koyup başımı
dinlemek sessiz nefesini

insan yeniden girmek istiyor içeri
nasılda paylaşırdık el kadar ekmeği
yürek yüreğe zincire vurulmanın tadını
bir ağızdan söylenen türküleri
Ahmet Arif şiirlerini
karanfili
sigarayı özlüyorum...

ve anıyorum kefensiz gidenleri
adı - yüzü unutulmuş
mezarı bilinmeyen
gencecik yiğitleri…

tesadüfen bir araya gelmediler
yaşayıp ölmediler
hiç durmadan akan
tarih denilen nehirde
köpürüp kükremediler

onlar…
dünyanın her yerinden
her bir yandan
aynı yöne
aynı denize yelken açan gemilerin rüzgarıydılar

h.kesimoğlu