Evet inkar etmiyorum
ŞİİRKEŞ olabilirm
Şiirlere dem vurup
Sensizliğe esir düşebilirm
Hatta kendi şiirlerimle sarhoş olup
Bir ayyaş misali dolanırım
Sensizliğin sokaklarında...

Ama gel gör ki
Buna dayanabilir miyim
B i l m i y o r u m . . .
Var olan tüm gücümü yitirdim artık

Ne bali, Ne esrarkeş
Ben sadece ŞİİRKEŞ’im arkadaş....!

Başlayışlar ve bitmelerle
Nedir şiirin bana ettikleri ?
Keşmekeş satırlar niçin boğazlar beni ?
Ben ki acının dilinden öğrenmişken şiiri
Aşkın elleri de neyin nesi ?

Pervasızca hayatımı yalayan kaderimle
Kelimelerimin debisi damarlarımda şişer
Harfler yol alır bileklerimde
Hüzünle ödüllendirilirim . . .

Devriye gezen ümitsizliklerin
Kayda geçmeyen cinayetleri
Ölüme bir yaş kala
Döküyor kendini aşkın narı/na
Akıtıyor benliğini çaresizliklerine...

Yaklaşın şiire yaklaşın...!!!
Nasılsa kadından şair olmazmış ya...

Hayatın falezlerinden savurduklarımı
Yanlış çizilmiş haritamın sınır boylarında
Kırık keman ezgisiyle
A n l a t ı r ı m / şiirkeşliğimi . . .
Ne bir utanmak olur suretimde
Ne de bir solgunluk tenimde...

// "NazLı ’nın KıRık KaLeMinden...." //