Kuru bir yaprak misâ li,
Ne yöne gideceğini bilmeyen
Kimsesiz bir çocuk gibi
Oradan oraya savurdular beni...

Onların öyle hallerine şahit oldum ki,
Ne bir / a r z u m
Ne bir / s e v g i m
Ne de bir sabrım kaldı...
Dilim lâl oldu
S U S T U M . . . !
Sevdamı haykıramadım
Yüreğim yüreğine mesken oldu
Söz geçiremedim . . .
Mühür gözlerinden kaçtım
K U R T U L A M A D I M . . .

Öyle zamanlar oldu ki
Sevdan yüreğimden taştı
Gözlerin bir hançer misâli
Yüreğime saplandı . . .
Sözlerin bir kurşun gibi
Canımı yaktı . . .
Öfkem; ’acı’mdan büyükken
Nefretim, sevdamdan büyükken bile
Yine / S U S T U M . . .
Yine yüreğimdeki okyanuslarda boğuldum . . .
Sessiz feryatlarımı kimseye / D U Y U R A M A D I M . . .
______A Ğ L A D I M . . .
________Başımı her yastığa koyuşumda / A Ğ L A D I M . . .
__________Her gecenin sabahında
____________Kuruyan gözyaşlarımla uyandım

__________________Ve yine sen yoktun . . .
______________________Ve ben yine yalnızdım . . .

//"NazLı ’nın KıRık KaLeMiNden...."//