Rızasız temayüller içtimada ey nefis!
Ne istikbal bıraktın ne de ümit bekada
Bin pişmanız desek de zilli zemberek tefiz
Utanmadık sayende yine zevkiz sefada.

Hangi fecre doğar ki zillet dolu bu zulüm
Müstakbeller vurulmuş boylu boyun yatıyor
O ilahi kubbede yorgun düşer her ölüm
İlticada gölgeler şafak battı batıyor.

Sendin irfan ilimle bizi yoldan çıkaran
Erdem ayak altında çiğnettirdin ey habis!
Faziletsiz yürekmiş utancından yakaran
Ezip geçtin gururla ruhu ettin sen hapis.

Varlığında izmihlal yaşıyorken bedenler
Bizde cüzzi irade oldu külliyen yalan
Hiç tükenip bitmedi haddi aştı nedenler
Özrü telef olmayan bizdik haliylen talan!

Kim şehadet edecek şu maktülün namında?
Mihribandan tek kelam duymaz iken kulaklar.
Mütehassıs olanlar zaten kendi gamında
Mey’us dolmuş izanda yok olurken ulaklar.

Yine bizdik kurbanın sen ettin gam-ı küsâr
Hale bak ki tüm onur sürünüyor şekvada
Göze perde çekilmiş söz tutmayan bu asâr
Zerre zerre yok oldu arınmıyor takvada.

Girdabında haşrolduk mezbel ettin bu ruhu
Hidayette geç kaldık rücu etmek arz oldu
Bereketsiz te’şrolduk sendin gönlün güruhu
Ettin bizi günahkar tövbe etmek farz oldu.


Yasemen Akyürek İSTANBUL 2013 ŞUBAT 25