Âşık olanlar bilirdir.
Aşk, bazen ölmektir bazen de, ölüp, ölüp dirilmektir.
Kalbini dolduran aşk gerçek bir âşksa.
Aşk, bir sevdadır, bazen tamiri olmayan yıkımdır,
Ve sürünmektir, uğrunda ölebilmektir
Ateş, bacayı sarmışsa;

Aşkı tatmışsa bir gün yüreğin,
Yıllar geçse’ de aradan, yine de çıkmaz kalbinden.
Kalırdır o, aklının bir köşesinde,
Hep, gizli, gizli...
Gün gelir, anarsın hayaller kurarken
Ve gün gelir, ağlarsın.
Senin yüreğindeki aşk, deşelenip alev almışsa;

Ya bir de, kadere boyun eğdiysen.
Bak işte o zaman olurdur halin yaman.
İşin çıkmaza girmiş olur gayrı
Çık çıkabilirsen işin içinden.
Çekmeye çalışırsın geçmişi sinene, elinden bir şey gelmeyince.
Sen hep kendini üzersin.
Ve değişmez kaderin, sen ne kadar uğraşsan.
Ve kaptırırsın sen kendini, değişmeyen kaderin uyduğun cilvesine.
Sen yaşamaya çalıştığın ömrün boyunca;

Olur ya bir gün bunalsan hayatından
Neler geçer, neler işte o zaman, gör bak senin zavallı aklından
Değiştiremezsin, doğuştan yazılan kaderini
Uğraşsan.
Ve sen dersin hep ben ne yapsam.
Olurdur düşüncen, aşağı tükürsen sakal yukarı tükürsen bıyık hesabı
Sen kendini olmaza kaptırıp düşünüp durdukça;

Bazı tesadüfler vardır.
Yıkardır bu tesadüfler insanı, küllenmişse içindeki aşkın
Fakat iş işten geçmiş olur,
Yine de sen acaba dersin, onda kalmıştır’ da aklın.
Umudunu körlerler, söndürürler, bir bakmışsın ederler seni şaşkın
Ve sen yıllar yılı ağlarsın.
Aklının bir köşesin hala o aşk bulundukça;

Öyküsünü öyküler bölümünden okuyabilirsiniz şimdiden teşekkürler


27 Şubat 2013
Ahmet Yüksel Şanlı er