Ne güzel gözlerin vardı senin
Ne güzelde gülüşlerin vardı öyle
Ne zaman gülsen yeşil gözlerin parlardı
Kahkahaların kulaklarımı gıdıklardı
Sen ne güzeldin ey Sevgili
Yüzüne bakanlar bililerdi kalbinin güzelliğini
Sen ağlardın ya bazen iki gözün iki çeşme
Üzülürdüm, kızardım
Seni üzenlere içimden
Süzülürken gözlerinden yaşlar yanaklarına
İçim giderdi kanardım
Sen bilmezdin ama
Geceleri bende çok ağlardım
Misafir ederdim seni her gece düşlerime
Sen hep sessizce gelirdin kimselere görünmeden
Havadan sudan bahsederdik seninle
Sonra sen giderdir geldiğin gibi sessizce
Güneş ışığı düşmeden yeryüzüne
Ne güzeldin sen ey Sevgili
Biliyor musun?
Şimdi hala bir uhdesin içimde
Seni hep ilk göz ağrım diye sevmiştim
Ve sana hiç diyemedim sevmelerimi
Nerden bileceksin ki
Seni hala deliler gibi sevdiğimi…



adem aydınlı