AĞLIYORUM


Tuzla buz eden benim gerek yok bel bükmeye
Kırdım seni güzelim bu sebepten ağlıyorum
Daha yüzüm yok senin yüzlerine bakmaya
Kendi düşen ağlamaz derler ‘ben’ ağlıyorum

Rehavetim diz boyu gurur kibir gezerim
Sonunu düşünmeden günah günah yüzerim
Yıllar yılı hercai, yelden yele tozarım
Ömrün son durağına varırken ağlıyorum

Bendim gülistanından çıkıp uçup ta giden
Bir avuç toprak için fani dünyada yiten
İşte en son yoruldun sen ey! gaflet yatan
Günden güne eriyip biterken ağlıyorum

Oysa sen ki hep beni düşünüp özlüyordun
Her fırsatta karşıma dikilip gözlüyordun
Nedamete gelir diye bazen közlüyordun
Şimdi küflü aynama bakarken ağlıyorum

Her ne kadar ağlasam az gelir hallerime
Bir seni boyasaydım kalbime dillerime
Ne olur rahmetinden yağdır şu çöllerime
Kazma kürek toprağı yıkarken ağlıyorum


SIRLISES