Günü gelir bağın bahçen bozulur
Seven gönlün naçar kalmasın DOSTUM
Dostum dediklerin bir bir yozulur
Seven gönlün naçar kalmasın DOSTUM

Duman toplar dağlar elbet puslanır
Ağlayarak kara gözler ıslanır
Bir gün olur deli gönlün uslanır
Seven gönlün naçar kalmasın DOSTUM

Ta yürekten vurur sevda yel gibi
Akar gözlerinden yaşlar sel gibi
Emmin dayın bakar olur el gibi
Seven gönlün naçar kalmasın DOSTUM

Sevda sabır işi dayanmak gerek
Yâr ile vuslatın olmalı erek
Mecnun çöle düştü Leyala diyerek
Seven gönlün naçar kalmasın DOSTUM

Yâr kapında kulun olayım dersin
Sunsada zehiri vallahi yersin
Mevlam ne verirse hayırlı versin
Seven gönlün naçar kalmasın DOSTUM

Tükenmez dilinde yâr için sözler
Lav olup yaksada içini közler
Umutsuz yollara dalar hep gözler
Seven gönlün naçar kalmasın DOSTUM

Yâr’inden ayrılan düşlere dalar
Benim gibi başın dertlere salar
Der DURAK’ım için hergün kan ağlar
Seven gönlün naçar kalmasın DOSTUM

Durak YİĞİT ((BATU_41))
Gönüllerin Şairi
KOCAELİ

Dalarsın hayale atmaz şafaklar
Buz gibi soğuktur yanlız yataklar
Ne bir kuytu olur ne köşe saklar
İçimde kimsesiz bir çocuk ağlar..DURAK YİĞİT