Yokluğunda bir kez nefes almadım,
Kafese tıkılmış bir kuş gibiydim.
Altın kafes olsa neyler bülbüle,
Ağustos on beşte bir kış gibiydim,

Kafesin içinde sanma yaşadım,
Hayat beni ben hayatı dışladım.
Seni değil hep kendimi suçladım,
Yosuna belenmiş bir taş gibiydim.!

Yalnızlık Rab’be has mahsus değilmiş,
Yar beni çileye gam’a gark etmiş.
Hasretlik ömrümü yemiş tüketmiş,
Bir zaman kartaldım der/miş gibiydim.!

Başımda dolandı leş kargaları,
Koyun can derdinde tut hesapları.
Kasabın elinde kör bıçakları,
Boynumu uzatmış ver/miş gibiydim.!

Düşmüşken doğrulup kalkmam zor oldu,
Düşürende kaldıranda yar oldu.
Çektiklerimiz’se yana kâr oldu,
Yoksa canı teslim etmiş gibiydim.!

Sigara molası vermiştik yar’la,
Nadas’da beklettik kırk yıllık tarla.
Sevgi tohumunu ateşten nar’la,
Umuda sabrımı ekmiş gibiydim.!

Yar sevdan olmasa ocak tütmezdi,
Kuru dal yeşerip filiz vermezdi.
Tohuma"Cano yar" ismi koymazdı,
Nerdeyse umudu kesmiş gibiydim.!

TİRYAKİ Yaradan destur de, dedi,
Çok şükür çaresiz bir dert vermedi.
Bülbül kaderinden gül’ü silmedi,
Silseydi mezara girmiş gibiydim.!

23 Şubat 2013
02.30
İstanbul