ÇOCUKLUĞUNU YAZ DEDİLER BANA
YAĞ TENEKESİNİN KAPAĞIYLA YAPTIĞIM
BİR ÇIYRIK LA
MANTAR TABANCAM VAR AKLIMDA
HEE BİRDE UĞUR BÖCEKLERİNİ İÇİNE
DOLDURDUĞUM KİBRİT KUTUSU KADAR OLAN
MİNİK DEMİRDEN ARABAM VARDI.
IRMAK KENARINDAN TOPARLADIĞIM ÇAMURLARLA
YOL YAPAR AKŞAM EDERDİK ORADA
ANNEMİN SESİ GELİRDİ KULAĞIMA OYUN ARASINDA
BİRAZ DİNLER GERÇEKTEN ANNEM Mİ DİYE VE SONRA
YANILDIĞIMI DÜŞÜNEREK DEVAM EDERDİM
OYUNA KALDIĞIM YERDEN
ÇOCUKLUĞUMDA GÖZLERİMİ YUMAR
BİR BİSİKLETİN HAYALİNİ KURARDIM HEP
NE DAĞLAR TEPELER AŞARDIM HAYAL ALEMİNDE
NE HİKMETSE HEP UÇARDIM BİSİKLETİMLE
GERÇEKTEN UÇAN BİSİKLET VARMIDIR DİYE KENDİME SORARDIM
ÇÜNKÜ BEN NE ZAMAN BİSİKLET HAYALİNİ KURSAM UÇUYORDUM.
YAZIN SULARDAN OLSA GEREK KIŞINSA SOĞUKTAN ÇATLAYAN ELLERİM
GELİR AKLIMA O GÜN BİNEMEDİĞİM BİSİKLETE ÇOCUĞUMUN BİNDİĞİNİ
GÖRÜNCE AYRI BİR HÜZÜN VE MUTLULUK SARIYOR YÜREĞİMİ
EN AZINDAN BENİM ÖZLEMİNİ ÇEKTİĞİMİN
ÇOCUĞUMUN ÇEKMEDİĞİNİ GÖRDÜĞÜMDE MUTLU OLUYORUM