Bu yüzümü güldürmeyen bir hayat.
Ben kendi kendime verdim öğüt nasiyat.
Dış görünüşe aldanmayın be evlat.
Kimseye söyleyemedim hep isyan isyan ederek berbat.

Ay ışığının altında sabahlara uyandım.
Annem eve almadı dedi ayyaş değildi benim evladım.
Babam başımda yas tutar oldu nedir bu halin ozanım.
Kimseye söyleyemedim baba kimseye anlatamadım.

Bana en büyük acıları sen tattırdın.
Sen belki gelirsin diye hep önündeyim camların.
Ne suçum vardı da her zaman ağlatırsın.
Kimseye söyleyemedim beni sen batırdın.

Eller gibi yaptın işte sende ihanet.
Beni öldürünce dedin kurtuldum nihayet.
Unutma mezarıma gel de et ziyaret.
Kimseye söyleyemedim içimden içim den geçirdim cinnet.

Yüzümde hep sahte sahte gülüş.
Hani çok sevdi ya beni acayip üzülmüş.
Hadi lan ordan başkasının kollarında dostlarım görmüş.
Kimseye söyleyemedim hayatla yapıyorum kavga dövüş.

Unuttum üzülmücem diyorum kendimce.
Ben kendimi kandırıyormuşum sadece.
Aldığım nefes hatırlattı seni yine.
Kimseye söyleyemedim derdimi anne.

Hoşnutlukla karşılayıp hatalarını bilerek görmedim.
Şimdi karşıma geçmiş diyorsun sen sevmedin.
Kollarıma bak sevgili bunlar bana ettiklerin.
Kimseye söyleyemedim çekildim odama ben çektim.

Bu gün bu gece hüzünüm derdim bir ayrı.
Yanıma yakışmazdı senden başkası.
Söyle kadın paha biçilmez değil miydi aşkımızın fiyatı.
Kimseye söyleyemedim bana karşılık gördü parayı.

Her ne olursa olsun yenilmedim hayata.
O kadar şey yaşadım ama belli etmedim babama.
Ağladım sızladım ve taş bastım bağrıma...
Kimseye anlatamadım söyleyemedim geldim yine oyunlara.

Senin bu kendini beğenmen beni çok üzer.
Ben giyemem öyle cicili bicili kıyafetler elbiseler.
Cebimde param olmasa da şerefim bana yeter.
Kimseye söyleyemedim benle dalga geçmeyin sizler.

Ozan SONAR