Tut ellerimi Nuveyba, ben geldim!
Sana; Filistinli annelerin gözyaşlarıyla ıslanmış bir bayrak getirdim,
Al bunu Nuveyba!
Mescid-i Aksa’nın duvarlarına as bunu,
İsrail tanklarıyla öldürülen çocukların tabutuna ört bunu...

Say ki, bir nehirsin şimdi sen;
Filistinli annelerin gözyaşlarını akıttığı...
Denizlere değil, yüreğime ak Nuveyba!
Mecnun misali, sahralara sal beni
Rüzgarlara kat, ülke ülke savur bedenimi,
Suyuna at, bucak bucak sürükle bendeni...

Aşkı, İsrail tanklarıyla;
Dünyanın gözü önünde öldürdüler Nuveyba!
Gazze’deki toplu mezarlara gömdüler sonra.
Selahaddin’in fethettiği yurdu,
İnsan kılığına girmiş, şeytanlar işgal etti Nuveyba!
Kudüs’ü esir, Mecnunları sürgün ettiler.
Ama sen yine de üzülme!
Unutma, Filistinli çocukların taşları,
Bir gün zeytin ağaçlarına dönüşecek,
Ebabiller çekilecek semalarından,
Ovalarına güvercinler süzülecek...

Tut ellerimi Nuveyba!
Kelepçele ellerine, hiç ayrılmasınlar,
Söyle onlara Nuveyba!
Aşkımızı anlat, sevdamızı anlat, İntifada’yı anlat onlara
De ki; "Bir elimize ayı, bir elimize güneşi verseniz,
Bizi bu davadan asla döndüremezsiniz..."

Hadi, bildiğin bütün şiirleri unut şimdi,
Geceleri, beni, Filistin türküleriyle uyut,
Sonra, rüyalarıma gel Nuveyba!
Tutup ellerimi, kelepçele ellerine
N’olur gözlerinin karasına yaz beni,
N’olur adının yanına yaz beni...

Enes AKTÜRK
2012 / BERGAMA