6
Yorum
9
Beğeni
0,0
Puan
1851
Okunma

gün biterken ufukta gördüm
seni ve beni,
kırlangıçlarla daldım bulutların yüreğine
yitirirken umutlarımı,
acılarla kıvrandım sensizliğin ağında;
içimde bir tarantula,
yönsüzlüğün binbir yönünü
bulutsu düşler ile dolayıp sardım geceye...
acımasız yalnızlığımın
tanımadığım yanlarına
kahrederek dalıp gittim
derinliğinde enginlerin
yıldızların görünmedi...
hiç kimse görmedi yalnızlığımı gecede
doğdu dolunay hüzünle
yüzüne bakıp sessizce
hüzmelerinden sordum seni;
bir bulut çekti yüzüne
’beni gör, onu görme!’ dedi...
sarardı önce, soldu sonra
karardı birden ve kayboldu
ve ben de yittim peşinden;
ne sen kaldın ne de ben...
kim bilir, belki de ikimiz birden
her zaman ve her yerdeyiz
çektiğimiz içimize her solukta
sevgi ve özlemdir bu boşlukta
uzatsak ellerimizi, belki değeriz birbirimize...
öyledir öyledir, aşk adamı söyletir
bulutlara köle verir
yangınlara, küle verir
körükleyip ciğerlerimizi, bir yanık türkü
ay yüzünü güle verir...
hey acımasız felek;
senin midir yoksa benim mi
bulutlarda gezen ay yüzlü melek?!
Şaban AKTAŞ
20.06.1997 - Eğirdir Gölü
ISPARTA