BAŞKALE’Yİ GÖRMEK

Hayata atılmak için çektim besmele.
Öğretmen oldum, uğurladı tüm sülâle.
Erzurum’un Narman ilçesi, köy Başkale.

Bindiğim otobüs köye, girsin istedim.
Gözüm Narman Başkale’yi görsün istedim.

Selâmlaştım köyde, önüme her gelenle.
Tanıştım abim, Ali Efendi Bilen’le.
Karşılaştım güzel insan, Mahir Altun’la.

Ali abim ile, ata binmek isterim.
İmkân olsa, o günlere dönmek isterim.

Orda tanıdım, mert ve yiğitti her dadaş.
Çelik bir yay derdi dadaşa, Zekerya Daş.
Derdi ki, kırılır ama eğilmez dadaş.

Dadaşlarla tekrar sohbet, etmek isterim.
Dadaş diyarı köyüme, gitmek isterim.

Köylerin hepsine baştı, köyüm Başkale.
Çiçekler burada gelir, en güzel hale.
Donatırdı kırları; gül, papatya, lâle.

Bu çiçekleri yine, koklamak isterim.
Bu güzel köyde ruhu, paklamak isterim.

Öğrenciler benim için en güzel inci.
Ne sonuncu var ne orta, hepsi birinci.
Öğrenciler yok diye, bende başlar sancı.


Öğrencilerimi tekrar görmek isterim.
Her öğrencim için ömür, vermek isterim.

Öğrenci deyince, bende başlar heyecan.
Unutmam sizi Mücahit Coşkun, Birsen Can.
Derim ki kendime, “ödenmez hak versen can.”

Öğrencilerle kırlarda, gezmek isterim.
Yedi göllere giderek, yüzmek isterim.

Her an beraberdik, öğrencim Rukiye gil ile.
Rukiye Daş’ın ailesi karşılamıştı bizi gül ile.
Ölsem unutulmaz benim için elbet bu aile.

Bir daha Başkale’ye gitsem yine size giderim.
Sizin ailenize vefa borcumu ben nasıl öderim.

Aydemir sülâlesi bir de Acu’lar da var.
Bilgenler, Bilenler, Arıklar, Hacılar var.
Yiğit dadaşlarla, yengeler, bacılar var.

Turgut Çelik’le ben, balık tutmak isterim.
Ekrem Daş ile etleri, tatmak isterim.

Coşkun’lar, Akkurt’lar, Alğanlar ve Akay’lar.
İsimleri unutursam, kızar Binay’lar.
Unutulmaz, Kemo’nun evindeki çaylar.

Hafız Binali’yi elbet, anmak isterim.
Köylülerime saygılar, sunmak isterim.


Mustafa EROL
Manavgat / Antalya

(Bu şiir Erzurum İli Narman İlçesi Başkale Köyü için yazılmıştır.... Başkale benim öğretmenlik yaptığım ilk köydür.)