Bu gece sen vardın ya yanımda.
Varlığınla çok mutluydum yanında.
Bu bir hayal, bu bir rüya
Adına ne dersen de.
Hani derler ya:
Anlatılmaz yaşanır,
İşte öyle bir şey.
Sanki masal dünyasındayım seninle.
Şaşırdım, kaldım,
Usulca yanıma yaklaştın
Yanağıma bir buse kondurdun.
Elimde elin, boynumda kolun
Zaman durdu, hayat durdu, ben durdum.
Yitirmişim kendimi,
Kan ter içinde kalmış, kendimden geçmişim.
Sende kaybolmuşum.
Bir an gözümü açtım, mutluluktan uçuyorum.
Bulutlardayım, adeta süzülüyorum.
Dudaklarının sıcaklığında,
Damla damla eridiğimi hissettim.
Yanıyorum, duman, duman, ben perişan
Ben bende değilim, başka âlemde,
Kendime gelmem, çok uzun sürdü.
Sen sağ ol emi,
İyi ki geldin bırakma beni.
Ben sana aşığım, ben sana vurgun
Canım sen ruhum sen,
Canına can olurum, beni seversen
Şükrettim Yaradana, gönderdi seni diye
Anladın mı güzelim, rüyada olsan bile.
Şubat’ın on dördüncü günün de,
Yanımda olman büyük hediye.
Şaşkınım hala,
Rüyada mı yaşadım gerçek mi diye.
Gecem çok güzeldi.
Mutlu oldum, sayende.
Sen çok yaşa.
Sen çok yaşa can yoldaşım.
Ne olur bir daha bırakıp gitme beni.
Adnan DURDAĞI
14 Şubat 2013-İst.