Başımı yastığa koyduğumda
Artık uyuyamıyorum
Nice acısını çektiğim dünya
Artık sana tahammül edemiyorum

Bizler ki; nice acılar duyuyorduk, duymaz olduk
Ne felaketler gördük, çabuk unuttuk
Ödün verdik kurallarımızdan
Ve kendi canımızı en çok kendimiz yaktık

Biz ki; komşumuz açken tok yatamazdık.
Ya siz, emperyalizmin kol gezdiği,
Yirmi birinci yüzyılın modern(!) insanları
Siz, bütün tadları tadıp gamsızca uyurken,
Açlıktan uykuya dalamayan insanların acılarını
Duyuyor musunuz?

Siz; Vücudumun ölçüleri bozuldu deyip,
Diyetten diyede girerken;
Açlıktan her dakika ölen çocukların analarının çığlıklarını
Duyuyor musunuz?

Siz, nice yerlerini beğenmeyip,
Bıçak altına yatanlar;
Mitralyözlerin parçaladığı bedenlerin toprağa düşüşünün seslerini
Duyuyor musunuz?
(D)uyuyorsunuz!!

Siz; ancak ve ancak vücudunuz toprakta santim santim çürürken,
Nice acılara tutuşurken mi uyanacaksınız?

Bıktık artık zülumlerden
Bıktık artık eşitsizliklerden
Bıktık artık insanı insana kırdıranlardan
Ve siz;
Emperyalizmi yıkacak olan neslimiz
Bütün umudumuz sizsiniz
Silkinin ve ayağa kalkın

Bu dünya kimseye kalmadı/kalmayacakta..

E.D. 04/12/07 ANKARA