.............................Dost Kalem Türkan ÇAĞLAYANA ithaf olunur

Yaşandı ve bitti…
Haklısın!
Sana neydi ki...
Ne itirazın vardı
Ne intizarın!
Umurunda mıydı yitişi
Bizsiz geçen zamanın..

Bendeyse,
Ne özlemi eksildi
Ne de hayali eskidi
Beraber tüketilen
Bize dair bir anın..
Ne yapayım
İfadesi alınmıyor zamanın...

Çaresizdim...
Denedim;
Yenildim hep yalana
Kâh umutsuzluğa,
Kâh mutsuzluğa..
Hırpalandı bedenim
Denedim,
Senden sonra,
...Hiç olmadı gelenim...

Tedirgin ve korkak
Cadde cadde,
...Sokak sokak
Kendimden kaçtım
Köşe bucak...
Sanki;
...Sanki kendimi bulsam
Dokunsam gözlerime
Kızıl güller açacak...
Boşalacak gönlüm,
Seni saran bu kucak
Ellerim kanayacak...

Cesaretsizdim..
Kırılgan ve yorgun
Acılardan geçtim ben
Dikenli tarlalardan
Gülistanlar gördüm
Çok uzaklardan
Bir an bile ah etmedim
Sevdadan, yaralardan...
Bilirim hepsi gelir,
...Hepsi Yaradan’dan...

Çünkü inanırım ben
Gecelerin ardının
Sabahın olduğuna
Güneşin doğduğuna
Sürse de bu döngü karmakarışık
Bilirim, biter her karanlık
Çünkü inanırım ben
Sevdalar, yıldızlara yapışık
Aşkın, öbür adıdır ışık...


Bursa
23 Ocak 2009
Ali ASAFOĞULLARI