Git nefesim
Munzur’un ülkesine git
Git ki dilek ağacına takılasın
Dileğini özlemini alıp sarsın bawe Düzgün
Dile gelsin dersim çözsün seni Munzur

Bir çocuğun gözlerindeki hüzünle
Memeye aç bebenin çığlığıyla
Kınası solmamış gelinin duvağıyla
Haziranda yanarken brindar hasretlerim
Sen başımda deli sevdamsın Munzur

Rüzgârına kapılmış vatansız geven kaderim
Dilleri naçar Sitare Memü-Zin masalıyım
Savrulur küllerim sende doğarken
Yaz güneşi eşliğinde eşarbını ıslat
Nefesinle serinlet kavruk yüreğimi Munzur

Güz’ün yapraklarında
Yaz’ın harmanlarında gezdir beni
Boranda zemheride acılarımı dindir
Ocak başında tezek kokan
Tütsülü ömrüm ol benim Munzur

Yeşerir dam başlarında topraktan yoksulluk
Pir divanında dara durur yaban ağıtlarım
Karanlığın sustuğu yerde duy beni
Duy ki strana boğulsun bam telim sazımla
Ve kaybolayım sende doğmak için Munzur


Gelincikler boyun bükmeden özgürlüğe
Söküğünden fışkırır umut kağnı sırtında
Koynunda yıkasın günahlarımı kör şafaklar
Gün batımıyla barışalım erenler ceminde
Dergâhında çaresiz cana dermansın Munzur


Uzatıp elimi gökyüzünden güneş ç/alsam
Masum gülüşün çizer karlı eteklerine kekliğim
Sürgünün izlerini saçlarıyla süpürse analar
Dökse de gece yıldızlarını sehpasına üç fidanın
Bırak karışsın kanlı yaşlarım sana Munzur