O Gün..
Bambaşka bir gündü..
Baba Hüseyin’in Anne Zeynep’in,
Oğullları olmuştu..
Mustafa Fehmi KUBİLAY’dı..
Sanki bir Güneş, bir yıldız, bir Ay’dı
Burası... Adana, Kozan’dı.

Kubilay.. farklıydı..
Zekiliği, çevikliği farkıydı..
Karanlığı delmek,
Cahaleti yenmek..
Öğretmenlikti dileği.
O zaman, bükülmezdi bileği..

Bursa’dan, mezun oldu..
sevinçten gözleri dolu..
Kubilay... Gözün aydın..
İlk vazifendir, AYDIN..
..
Gelmişti.. Askerlik zamanı..
Haydi..!! Tam zamanı
Kubilay’ım, Öğretmen’im..
Vatan bekçim.., Asteğmen’im
..
23 Aralık sabahı..
Şafak ağarmak istemiyordu.
Okunan; Sabah ezanı,
Tüyleri diken diken ediyor,
Güneş bile doğmak istemiyordu..
Etraf.. buz gibiydi..
Kuşlar bile ötmüyor..
Köpekler... ağıt yakarcasına uluyorlardı..
Çamlar..yaprağını dökmüş ağaçlar...
tirim, tirim.. titriyorlardı..
Sanki.. her şeyin habercisi gibiydiler.
..
Menemen üstünde kara bulutlar,
sinsice, sarmış; Yobaz, haydutlar.
..
Beklediler.. İngiliz’den, Yunan’dan medet..
Adına, dendi; şeyh.. mehdi..
Derviş Mehmet..
Bunlar..!! bildiğimiz Mehmet’ler değildi..
Taşıyor haçlı kanı. Birer vatan düşmanı..
Namert oğlu.. namerttiler..
..
Toplandı eli silahlı altı cani
Akıtmak istiyorlar kanı.
Almak istiyorlardı canı..
Satmak niyetleriydi... Vatanı.

Kötüydü niyeti..
Yıkmaktı Cumhuriyeti.
Ellerinde yeşil sancak..
Görenler İnsan sanacak.
Başlattılar " Şeriat istiyoruz" diye.. isyanı
Gerici.. yobaz doldurdu.. her yanı.
Bilmez ki..!! ALLAH alır.. Canı

Görev verildi.. Asteğmen KUBİLAY’a
Vatandı bu ya..!! Vatan.. Savunulacak..
Bu Vatan gidemez geri.!!
Asteğmen..Kubilay’ım ileri.!!

Aldı yanına bir manga Asker..
Göğsünü edecekti.. siper..
Yoktu.. Tüfeğinde gerçek mermisi
Herşeyden, Üstün geldi, Vatan sevgisi.

İkna etmek istedi.. Kara ses Mehmedi
Hainin.. Gözü dönmüştü.. Kudurmuştu..
Hiçbir şey ona fayda etmedi.

Çekti silahını .. Kubilay’ı vurdu..
Yaralandı.. Dünya o zaman durdu..
ALLAH’ın evi dedi.. Camiye sığındı..
Yobazlar oraya da yığıldı..

Cami duvarları çember..
Minareler hançer..
Şadırvan üzerine kapanmak,
Ellerinden koparıp almak,

İstiyorlardı.. çaresiz.. ağlar gibiydiler..!!

Zalim Yobaz, bilmiyordu.. aman..
Kan akıyordu.. geçiyordu, zaman..
Yetmemişti.. Vurmak.. kan akıtmak.
Var mı.!! vahşice kafa koparmak.

Cebinden çıkardı..Kör, bağ testeresini,
Kesti başını, bıraktı gövdesini,
Aldı canını, içti kanını
Parçaladı dört bir yanını

Koştu..Bekçi Hasan, Bekçi Şevkiler.
Onları da; bir bir fişeklediler.

Kınalı saçlarından tutarak..
Yeşil sancağa astılar başın
Ruhun Şad olsun Kubilay’ım
Kalbimizde yaşar Naaş’ın

Yürüyoruz... Önümüz aydınlık..
Gerilerde kaldı.. karanlık..

Cumhuriyet’tir.. Vatan dört bir yanı..
Yalnız ..!! YÜCE ALLAH alır canı.

KARANLIKTILAR.!!. KARANLIKTAN GELDİLER..
KARANLIĞA GÖMÜLDÜLER..!!

23 Aralık 2012
Aşık Yusufi