41
Yorum
33
Beğeni
5,0
Puan
1542
Okunma

Bir adiliğin karşısın da; dayanamayıp, hemen yazdığım bir şiir dostlar...
yazık ki bize, insan demişler...
İp incecik bir iptir, o tutunduğun
akıldan yoksun, garibim
nedense, hiç beslememişsin bile
ha koptu, ha kopacak;
ama sırtına yüklediğin, koca bir hayat
saniyelik, sancılar gibi
ha gitti, ha da gidecek
neyine güvenirsin sen, bilmem ki?
kördüğümken, o sulanmış beynin
vuslatı hemen sanıp durur, izansıs düşlerin
oysa ne kadar ucubedir, imkansızken engeller
bu denli zorlamaya, değer mi?
gelişin, kutsal bir sırrı varken
asıl çözülecekler; gelmeden önce, ilk verilen sözken
unuttun mu, tüm yücelikleri
sen; bir insan olarak, geldin bu dünyaya
peki, bu hayvansı hallerin de ne?
nefis uçurumun da, karılır hep çirkefliklerin
misafir gelmedin mi, sen?
herşey de, bir de emanetken sana
yoksa sırtına alıp da, hepsini gidecekmisin?
sanki, hiç ölmüyecekmiş gibisin maşallah
günahların seni boğacaktır, inan
düşünce, bir gün toprağa
sonra; heyhat ipine sarılıp da, çekmiyesin
beynine çakılırken, tokmaklar
o zaman mı, bir beynin olduğunu anlıyacaksın
hangi aptala baksam, bir akıllı kayboluyor nedense...
(16.02.2013) AZAP...
5.0
100% (35)