Şehirlarası otobüs yırtıyor
geceyi elmastan karanlığı
ürkek bir serçe gibicesine
elinde ufak bavulu
cebinde hamiline yalnızlıkları

yabancı olduğu çok belli
bu kayıp şehrin terminalinde
kalabalıklar içinde yansımasız bir gölge
ay gülümsüyor kadına
kadın kanıyor kendi içine

.....................

çok aşikarki bu şehir
yaban kadına
geçmişe yakın ,tecelliye tutsak
yabancı kendi kimliğine
sürgün geçmişin ayak izlerinde

belliki kurşun uzaktan değildi
belkide can dediklerinin kurşunuyla
vurulmuştu,kanıyordu
pansuman tutmayan yaraları
işte ölmemek için
yine kayıp şehirlerdeydi!!
ay gülümsüyor kadına
lila eteğindeki çiçekler susuyordu mevsimine

...........................
kadının yüzünde alacalar
yorgun bir hikayeden geliyordu
tutunmaya çalıştığı eller nedense kirliydi
yüreği derin acılara sunak olmuştu
aforoz edilen ayinlerde

ruhu zamansız ecel nöbetlerinde
sualler beyninde tümör misalince
zor olan acı olan hangisi idi
yaşamakmı seçimlerimi?
gece düne düşman,gün ışığına uzakdı
ay gülümsüyordu geceye
......................
kadın ah güzel kadın
bu şehirler amansız tuzak
parmaklarının arasında
ölümcül siğaran
üflüyor,üflüyordu
insanlığın korkularının,kokuşmuşluğun
gözüne gözüne
ve ...ay gülümsüyordu kainata