İkimizde gitmiştik oysaki;
Çıplak bir güneşin karşıladığını sandığımız tarafa döndük yüzümüzü
Asırlık yalnızlıkların,huzursuz sessizliğinde boğulur sandık hıçkırıklarımız.



Kaybolmayı umuyorduk gözlerinde bir yoksulun.
Unutulmayan şarkıların yazılmasına ilham oluruz sanıyorduk.
Üzerimizde, tarihin tozlu raflarından kalma gibi duran mutluluğu,
Tarihe yazarız sanıyorduk.


Saçlarımızda yeni tanıştığımız rüzgarların,
Kasırgalara dönüşeceğinden haberimiz yoktu henüz,
Hüzün vermiyordu hiç bir sokak köpeğinin açlığı.
Üzülmüyorduk doğmadan ana rahminde ölen bir bebeğe.


Turnaların göç ettiği ülkeleri merak etmiyorduk.
Habersizdik yas tutan sevgililerin,
Geçip gitmeyen yalnızlıklarından.


İkimizde gitmiştik oysaki;
Yıllar geçmiş üzerinden çekip gittiğimiz yolların.
Bak!!! Ellerinin izi yok artık yüzümde.
Kızıl ufuklara da benzetemiyorum güzelliğini.


Başka dert istemediğimden, yalnızlığımıda seviyorum artık.
Yorgunluğuma bakma,tek nedeni yokluğun değil
Kırgınlığımın parçalarını toplamadım henüz.
Kızmıyorum artık gidişine.

İkimizde gitmeyi seçmemiş “miydik”.




K.KALAÇAY
15.02.2013