Yüzüyorduk seninle gecenin maviliğinde
Hayallerin dışında bir şey yoktu üstümüzde

Ne korkuyu bilirdik ne ayrılık endişesini
Şafak vakti yaklaştıkça aydınlandı kara çizgi

Sarı saçlar, mavi gözler, dudakta ben
Şaşırdım bu güzellik karşısında ben

Çirkinliğim karşısında kendini tutamadın
Lanetler ederek yüzüme bir tokat yapıştırdın

Gidince farkettim bilinmiyordu adın
Sevmiştim be seni güzel yüzlü kadın

Koca bir bilinmezlikle de uğraşan bendim
Sen kimsin ki bilinmezlik ben senin ebendim

Çözüverir bulurum diyordum kendime
Lakin şimdi o nerelerde ben nerelerde

Nerede görsem basma fistanlı etek
Sıkıştırıverirdim onu tenhada tek

Yüzlerine bakıp ağladığımı gören kızlar
Halime acıyıp yanımdan uzaklaşırlar

Kaf Dağı’nın ardınıda arşınladım
Zümrüdüankanın yuvasınıda kaldırdım

Bulamadım seni güzel yüzlü kadın
Benim için güzel yüzlüdür adın

Artık dayanamıyorum bağışla beni
Yaktım sonunda kendi gemilerimi

Mutluydu yaşamım, hayallerinle avundum
Geldi kapıya can alıcım. başladı sonum