küçük bir kızdı zeze
daha on yedisinde
küçücük, incecik elleri vardı
dokunsam kırılacak gibi dururlardı
masallar anlatırdım ona
dinlerdi...
masallar hep mutlu biter sanırdı
bir gün gökyüzündeki dağı sordu
hani şu bulutların arasında olan
yalnızca gerçek sevenlerin görebildiği
bir tek onların ulaşabildiği
anlatmak istemedim önce
öyle içten baktı ki yüzüme
anlattım;
o dağda bir yer varmış dedim
kalbinde gerçek aşkı barındıranların ulaşabildiği
oraya çıktığında
bir dilek tutuyormuşsun
ve bırakı veriyormuşsun kendini boşluğa
bir daha kimseler görmüyormuş seni
kimselerin bilmediği bir yerde yaşıyormuşsun sonsuza dek
ama gerçekten sevmek şart
sustu küçük kız soluksuz baktı yüzüme
sonra ellerimi tuttu küçücük elleriyle
yumdu gözlerini
kalktı gitti..
bir daha hiç görmedim onu
kimseler görmedi onu bir daha...