Sen... Sevdaların özlenen çiçeği
Sen... Dikenli çalılarımın mor menekşesi
Sen... Düş dağlarımın salkım bulutu
Sen...
Sen… Sevdiğim
Bilir miydim ayrılığın acısını?
Bilir miydim geceler boyu uykusuzluğu?
Bilir miydim yalnız dolaşmayı kaldırımlarda?
Bilir miydim yaşamasaydım?
İnanmıyorum yandığına Keremin
Aslıyı sevdiğine inanmıyorum
Bütün hikâyeler uydurma
Bütünü sevda üstüne söylenenlerin
Yalan gözlerden akan yaşlar
Yüreğimi hoplatan bakışlar yalan
Yalan Ferhat’ın delmesi dağları
Çöllerde kavrulması yalan Mecnunun
Yalan...
Yalan...
Yalan aşk üstüne söylenmiş onca söz
Yalan...

Yüzümde derin izleri zamanın
Gitgide yaşlanan yüreğim
Karışması geceyle gündüzün
Ne varlık kaldı ne de yokluk
Yok, sayıyorum ayrılıkları
Ölümü var…
Zaman kalmıyor yaşamaya
Sevdaya ayıracak zaman yok
Vakit akşamdır vakit dar
Akmayan suları, uçmayan martıları düşünüyorum
Esmeyen rüzgârları
Ve de ölüme inat durmuş
Geçmek bilmeyen saatleri...
Mecnun Leyla’yı yakmış,
Şirin Ferhat’ı
Beni...
Beni de bir yakan var

Siz ey damlaları yağmurun
Elli yıldır şemsiyemde öğrendiniz
Sayı saymayı
Güneş, yalnızlığıma doğmayı
Rüzgâr yıllarıma esmeyi öğrendi
Ben…
Ben sensizliğe
Ben kimsizliğe çare bulmayı
Öğrenemedim…
Öğrenemedim yalnızlığın anahtarının
Meçhul yerini…
Siz ey gözyaşlarım
Kaç kez düştünüz toprağa
Kaç kez karıştınız tozlarına kaldırımların
Siz ey yanaklarımdaki kutsal ıslaklık
Ya siz ey saçlarıma dökülen aklar
Hanginiz, hangi yılın
Hangi ak hangi sevdadan kalma
Hangi beyazlar hangi ayrılığın eseri

Siz…
Siz söz geçiremediğim ömür
Söyleyin kaç yılınız kaldı
Hangi servinin gölgesi bekler sizi
Hangi yalnızlıklara gebesiniz
Ve söyleyin yüreğimi deli eden duygular
Siz kimsiniz…
Dün yaktım tüm şiirlerimi
Kelimelerimi hapsettim yüreğime
Hikâyelerimi yırttım…
Bilir misin yüreğimi yaktım
Gözlerimi yaktım
Sevdalarımı gömdüm sonsuzluğuna zamanın
Sensizliği yaktım anlıyor musun?
Ve bir şafakta baktım geçmişime
Sen…
Sen yine oradaydın
Seni yakıyorum şimdi eski bir mektup sayfasında
Aşk denilen hoyrat duyguyu

Sevmiyorum artık
Sevmeyenleri sevmiyorum
Beklemiyorum...
Beklemeyenleri beklemiyorum
Özlemiyorum üstelik
Özlemeyenleri özlemiyorum.
Bir avuç toprağım kaya dibinde
Bir avuç toprak,
Kır çiçeklerinin ev sahibi
Bir gelincik tarlasıyım
Buğday başaklarına komşu
Kendime komşuyum
Düşlerime
Şiirlerime, mısralarıma komşu
Bir demet limon çiçeğini seviyorum
Karıncayı...
Börtü böceği...
Ama seni…
Seni…
Seni sevmiyorum…
Seni sevmiyorum…

2005/İZMİR