Kaderin kaderinden dem vurduğu devirde;
Gönle umut serpelim; bentlerini devir de…


Kuşkusuz çıkacağım çekildiğim meçhûlden
Hisler sevdâhânede aklı uttuğu zaman.
Çözülecek gizemler dava görüp usûlden
Hüküm günle geceyi eşit tuttuğu zaman.

Hayâllerin hayâlden el çekmesi ne acı
Gariptir ki kurbanlar katiline duacı!
Yerle bir edeceğim şu doğrucu mizâcı
Şeytan günâhlarına tövbe ettiği zaman.

Vuslat, sabrın sınavı; korkular cesâretin
Tek sen misin yaralı, herkesin ömrü çetin
Dolar ya çilelerin, hasrette esâretin
Sabır metanetine varıp çattığı zaman!

Aşk; tevekkül bilmeze çetrefilli muammâ
Ârâf’a dek sürükler düşürdüğü dilemma
Gâipler dile gelir cevabını der amma;
Sır namusa verdiği akdi yuttuğu zaman.

Gün gelir insanoğlu karmaşadan yorulur
Yediği tokatlardan öfke yüzü durulur
Yıkılır kara düzen elbet mîzân kurulur
Zamanın sermâyesi hepten bittiği zaman.

Beni unut demeye dilim varmıyor, anla;
Kimi aşklar kül olur kimi destan; zamanla.
Vuslata ereceğim derûnumda sevdanla
Ruh girdiği bedenden canı ittiği zaman!



Salih ERDEM / AYDIN