Öyle birden çalmaz ayrılık kapıyı,
Önce ayak sesleri duyulur
Uzaklarda da olsa gelişinin.

Ufacık bir şüpheyle başlar ,
Sonra takip eder onu güvensizlik.
O bahtına ay gibi doğan yüzünü,
Gecenin matemi basmışçasına
Daralırsın artık görmeye.

Uzaklaşmaya başlarsın gittikçe,
Sen uzaklaştıkça ayrılık
Yaklaşır sana sinsice ama başıda eğikçe.

Ve bir gün bakarsınki ayrılık çalar kapını,
Çünkü doldurmuştur
Size verdiği şansın süresini .

Ne senin ona soru sormaya ,
Suçlamaya hakkın vardır .
Ne de onun , sana verilecek hesabı.
Unutmadıysanız eğer!
İkiniz çağırmıştınız hemde geleceğinden
Emin ola ola ayrılığı.

Ve şimdi istesenizde , istemesenizde ,
Vicdanı sızlamadan hesap etmeden
Geride kalanın enkazından
Alır gider alacağı payı...

Nuran KARACA

16:53 05.02.2013