Bu gece bir şey oldu,
Bir şey...
Adı yok.
İçi bana dönük bir şey.
Dışı tamamiyle laşey!
Kül gibi dağıldı laşey,
Tuz gibi eridi.
Laşeyin uzaklığında,
Sedefli bir kanat çıkardı ruhum.
Küçüktü dünyam,
Büyük tohumlar ektim.
Bekledim.
Laşey kadar sakindim.
Dinledim.
Aydınlık bir şehrin kıyısında,
Sessiz çığlıklar atar karanlıklar.
Annelerin dili lal,
Babalar bizar...
Denize kıyısı olmayan kentlerde,
Yağmur yudumlar çocuklar.
Tenininden düşer bir kadın,
Saçlarından dolanır zamana,
Avuç içi sıcaklığından yakalanır.
Duydum.
Sarı bir ışığın içinden süzülen bu kelimeler,
Aslında birer laşey.
Sustum.
Uzun konuşmalar istediniz,
Konuştum.
Susmamı beklediniz.
Hep daha derini bilmek istediniz.
Açık kapılar dururken,
Duvarlarımı kırdınız.
Beklentilerinizle bulduğunuz uymadı,
Sağır, dilsiz, kör oldunuz.
Sorsam, hatırlamazdınız.
Yaşamak doldu gözlerim, bak(a)madınız.
Zamanla yarışmadım.
Yaşamaktan utanmadım.
Küçük bir kız çocuğunu yakaladım bileğinden,
Yaşama çağırdım.
Hiç ayrılmadan onunla koştuk çiçekli bahçelere...
Sevdiğim adama o "Canım!" dedi,
Ben izledim.
"Efendim!" dedi, sevdiğim adam.
Bense "Laşey!" dedim.
"Laşey!"
Herkesin bildiği ve tanıdığı beni,
Laşey edebilirim bu gece.
Zaten her şey laşey olur gitgide.
Diyorum ya;
Bu gece bir şey oldu,
Bir şey...
Adı yok.
İçi bana dönük bir şey.
Dışı tamamiyle laşey!

Zühre Meryem Kaya
2012
--- ∞ ---