Kara toprağa hapsettiler dün seni
Gel desem gelemezsin,tüm yollar kapalı
Keşke gözlerinin yeşili bende yaşasaydı
Tohumlarından var olduğum baba
Sensizliğin acısı içime tırnaklarıyla battı

Çok hastalıklar gördün iki nefes arası
Ecel ipi kaç kez gerildi,bu kez koparamadın
Aldı Azrail seni benden akşamın altısı
Depremler oldu yüreğimde,gözyaşlarım aktı
Baba insana karlı bir dağ, gönül sarayıydı
Hayatın telasından bir can daha kaydı.

Döktüm suları kara toprağına ,
Geçirdim ellerimle şapkanı mezar taşına
Hele şu baharlar gelsin,gelsin ki
Bak ne çiçekler ekeceğim mezarına
Birde çınar ağacı dikeceğim başına
Seninle büyüyecek yıllarca
Okuyacağım dualarımı o ağacın altında
Seni hiç duasız bırakmayacağım baba
Amel defterin açık kalacak ,SÖZ SANA

Geride siyah bir şapka ve tesbih kaldı
Odandaki kokun,evin her yerine dağıldı
Bak yatağında boş,oda ben gibi öksüz kaldı
Duvardaki resminde gülüşün şirince bakarken
Arzu kızın senin acınla kalemi eline aldı
Bu şiiri yazarken, çocuklar gibi ağladı………….ŞAİRE ARZU GÜNAL/4.2.2013