-Zâlim Esat’a ithaf-

Yerden top ve tüfekle, gökten helikopterle
Yeryüzünde var mıdır, kendi halkını vuran.
Ne kadar zâlim varsa, hepsi kaldı geride
Söyleyin kan dökmeye, izin var mıdır şer’an?

Îmanı söküp almış, Rabbim onun özünden
O kadar gaddarlaşmış, yaş akmıyor gözünden
İç savaşı çıkaran, zâlim Esat yüzünden
Hama, Humus, Halep’se, oldular birer ören.

Elbet günü gelince, kırılır onun kolu
Kan dökme/yakıp yıkma, zâlimin budur yolu
Vücutlar param parça, sokaklar ceset dolu
Ambulanslar zor alır, göğü çınlatır siren.

Suriye’ye de bir gün, umarım güneş doğar
Bu nasıl bir savaş ki, kardeş kardeşi boğar
Kalabalık üstüne, havadan bomba yağar
Cenazeler sokakta, yapılmaz oldu tören.

Her zâlimden daha da, çok/çok ileri gittin
Haccac’ı sen solladın, daha büyük halt ettin
On binlerce kişiyi, baban gibi katlettin
Senin gibi zâlimi, lânetler yüce Kur’an…

04/02/’13
Hanifi KARA