merhamet etmeyi öğrettiler bize anne,
senin dizlerinden inciler dökülür hanemize.
Doğruluğu öğrendik biz, kum saatinin dibine indi geçmiş.
Beklemeyi öğrendik biz anne, şefkat yaylalarında.
Üşümemize rağmen, terlemeyi öğrendik,
Soğuk insanların nezdinde anne..

Anne vur bana, iyilikten yoksun bir ağacım ben.

Kar taneleri nedir hikmetiniz,
beyaz renklerin aguşunda bekleriz sabahı.
üzerimize yağan pul pul zumün kasveti,
biz bize yeteriz ey cananım, boş beşikte uyur kaderin feryadı.

Anne vur bana, kederleri evlat edindim ben.

Anne! dua eden kalbimizdi, tespihimiz kirli,
Dünyaya adadığımız iyilik heybesi, yarı yolda kaldı.
Sıcak avuçlarına dokundum ilmin, yandı aklım, kül oldum anne.
Bir inşirah kadar yakınım soluna, bir Beyrut çölü kadar uzak.
Tutmayı beceremedik biz senin elinden anne,
Üvey gibi kovaladık varlığını, biz iman etmeyi öğrenemedik.
Seccademiz ateş olmuş, fikrimiz cehennem.
Biz seni hor gördük, yok et bereketini anne, doğmak istemiyorum

Anne vurma bana, merhametinle eriyorum her an...

KEFaret