YOKLUĞUNLA YOK OLDUM BİTTİM....
Yokluğunla yok oldum kayboldum
Akşam güneşi gıbı
kış ayazında fırtına gibi savruldum...

Yokluğun beni bitırıyor.Varlığınla var olurken Yokluğun o kadar zor ki..
Tane tane kar tanesı gıbı erıyorum Küçük bır ruzgar götürüyor benı..

Gece ayaz ve buz kesıyor.Hasretın her zaman kı gibi gene dınmıyor..
Ben yazsamda kımse bılmıyor..
Kader örmüş Ağımı ben neyleyım....

Yokluğun benı bıtırdı ...
Ruzgar senden selam getırdi
hasretın benı Yakıp kül ettı..
Kader ,örmüş..
Ağlarımı neyleyım

O kadar mutsuz o kadar bahtsızımkı
saatlar gecıyor..
Gunler bitiyor..
Ömür bıtıyor..
Ama hasretin dınmıyor...

Kızgın bir Ateş misali yanıyorum..
Kor olup ve kül oluyorum ..
Umutya ışte tam savrulurken Fırtınada Tek kıvılcımdan yenıden dönüyorum...
O an aklıma sen gelıyorsun sen....

Benı benden alıp götüren sen ..
Umutlarıma umut katan sen ,
yokluklarda kaybolurken .
Guneş mısali doğan Sen...

Ama artık haber alamıyorum kı..
Artık sesını de duyamıyorum ki.
Senın hayalınle Avunuyorum..
Uzak ta olsandaaa.
Duymasanda beni

Ben haykırıyorum...Boğazım yırtılırcasına.
Sesım kısılırcasına
Nefesım tükenırcesine....
Ve dıyorumki

Seni senden bıle cok sevıyorum..
Senı senden bıle daha cok sevıyorum....
Aşkını kalbıme hapsettım..
Tutsak mısalı Esır edıyorum ..

Adını kalbıme kazıdım ..
Hayalını gunduzume..
Düşlerıme aldım senı.
Her gece gıbı ..Her an gıbı /muharem/30/....
OCAK/2013/.......
CARSAMBA/SAAT....
19/44/IZMIR