7
Yorum
7
Beğeni
4,7
Puan
2367
Okunma

Karaçalı misali yerden bitmeydi hayallerim
Umutlarımın Ağzı yamuk,bacaklarıda çarpıktı
Ha düştü ha düşececek diye beklemedeydim
Ve ne zaman düşme noktasına gelse
Babam çıka gelir uzatırdı ellerini
Başımı omzuna yaslar bırakma kendini derdi
Oturduğumuz semtte herkes tanırdı babamı
Sorulunca parmak uçlarıyla gösterilirdi
Çağın en güzel gözlü en maarif adamıydı
İşte benim babam böyle biriydi
Yeri gelince beş yaşında çocuk
Ortamı olunca Onsekizinde delikanlı
Büyüklerle oturunca koca çınar olurdu
Konuştuğunda taş yürekleri yumuşatır
Kızdığında dağları titretirdi
İşte benim babam böyle biriydi
Hiç unutmam bir haziran akşamıydı
Günlerden pazartesi ve saat on iki
Babamlar içerde oturmuş sohbet ediyordu
Bense odamda oyuncaklarımla oynuyordum
Aniden bir feryat süzülüp geçti kulaklarımdan
İçerden sesler geliyordu
Ama söylediklerini anlayamıyordum
Tam odamdan çıkmaya karar verdim ki
Bir amca geldi yanıma
Güya İçerde mühim adamlar varmış
Babamla biraz konuşuyorlarmış
Bana sen burada oyna
Sohbetleri bitince ben sana seslenirim
Yada babana söylerim o seni çağırır dedi
Banane diyip sustum
O zamanlar hiç birşeyin farkında değildim
Altı yaşında olsamda
Ya duvarlara tutuna tutuna yürüyor
Yada gideceğim noktaya varamadan düşüyordum
Şimdi biliyorum ki
O haziran akşamında toprağa verdiler babamı
Ve Herkes kandırıyordu beni
Baban bir yolculuğa çıktı
Yarın gelicek diyorlardı
Ve o yarınlar hiç gelmiyordu
Şimdi bende ona kavuşmak için
Gelmesin yarınlarım diyorum
Canımı alması için
Hergün Allah’a Dualar ediyorum
Lakin dualarım kabul olmuyor
Ben bir türlü babama kavuşamıyorum
Ve istemesemde hala onsuz yaşıyorum
İşte yine bir haziran akşamı geldi
Ve ben yine odamda duruyor
Artık Olmayan oyuncaklarımla oynuyorum
Sende şimdi gelebilirsin
Ama başkasını almak için değil
Beni babama götürmek için
Çünkü ben babamı çok özledim ...
Birde kendi yorumumla bu şiiri paylaşmak istedim sevgilerle kalın
MEhmet AKÜZÜM
5.0
86% (6)
3.0
14% (1)