Bu sevdalı başla hep başım darda
Bu izbe hayattan kaçasım gelir
Doğduğumdan beri hep ahı zarda
Satılsa talihim satasım gelir

Çağırırım duymaz kimse sesimi
Kırdı aşka olan tüm hevesimi
Derisi yüzülen aşık Nesimi
Mecnun gibi çölde yatasım gelir

O yâr için gezdim bir ömür boyu
Aşk oduyla yakar neyleyim suyu
Bezdirdi canımdan o yârin huyu
Ummanlara dalıp batasım gelir

Sevemedi benim gibi özünden
Ne hallere düştüm aşkı yüzünden
El’bastık kurana döndü sözünden
Her gördüğüm yerde çatasım gelir

Söz dinlemez gönlüm akar göz yaşım
Diktirdi yaşarken ölmeden taşım
Kırıldı kanadım yaralı kuşum
Şu yalan dünyadan göçesim gelir

Sığmaz can bedene dar gelir kafes
Sıkar boğazımı aldırmaz nefes
Kalmadı yaşamda vallahi heves
Doldurup ağular içesim gelir

Der DURAK’ım daha gücüm kalmadı
Çok çileler çektim vadem dolmadı
DİLEK’ler diledim biri olmadı
Ölmeden mezara giresim gelir

Durak YİĞİT ((BATU_41))
Gönüllerin Şairi
KOCAELİ
Alınsın mahşere kalmasın öcüm
Ne kadere yetti ne yâre gücüm
Yüklendim gidiyor gör işte göçüm
Sesizce buradan gidesim gelir...DURAK YİĞİT