Hatırlamakta ısrar etmiyorum,
Unutmakta umut ettiğim
Söz aralarındaki suskun halimi.

Anlamasın istiyorum kalem kağıt,
Sessiz sessiz gözyaşlarım
Kendini yağmur damlası bilsin
Gözlerimin haberi olmasın uzaklığından,
Yanı başımdaki yokluğun,
Varlığımın gölgesi,
Işıklar yanmasın silinsin kelimeler,
Yalnızlık benim vermem hiç kimseye

Telafisi var mı sessizliğin
Sesin yoksa
Yok-mu-sun sen,
Bir zamanlar diye başlayan cümle
Yok artık ne varsa?..

Bükülmeden zihnim, unutmadan bir zamanlar
Benim de bugünkü benden önce
Sen olduğumu
Ve geldiğinde kavuşmak için
Sana söz verip
Seherlenmeyen gündönümündeki çiğ damlasına bakıp
Unutulmaya yüz tutmak sevdasında olmanın
Zavallılığını taşımaya güç yetiremeyen kalem
Eğilip bükülmeden
Dökmeden kanını kağıda,,
Var ettikçe kendini tüketmeden

Geldim işte
Ve söz verdiğim gibi sana,
Umuruma düştüğünden beri
Umudum olduğunu