Kahredip kızdıkça böyle yaşama
Yaşamak güzeldir bilmeli dersin
Sen kafanı takma döktüğün yaşa
İnsan göz yaşını silmeli dersin

Bu ülke bu vatan insanlar bizim
Gördükçe hayatı, değişti yüzüm
Binlerce kötülük görürde gözüm
İyilikten yana olmalı dersin

Her günümü yedi gurbet ocağı
Ne asmayı buldum ne üzüm bağı
Bana çok uzaktır amma Kafdağı
İlimi, irfanı almalı dersin

Tadı tuzu yok ki yediğim aşın
Dertten kurtulmadı bedenim başım
Ağlarım günlerdir çatılır kaşım
İnsanların yüzü gülmeli dersin

Dünya düzeninde bende bir candım
Yıllardır fakirlik içinde yandım
Çok yaşa diyeni dostumdur sandım
Güvenilir dostu bulmalı dersin

Kolaydır konuşmak ayağın yerde
Elim kolun bağlı yüreğim serde
Başımı sokmuşum binlerce derde
İnsan sükûnetli kalmalı dersin

Yıllarca aradım bir küçük sevgi
Ne aşk bulabildim nede bir ilgi
Benim tek kazancım oldu yenilgi
Bu derdi ikiye bölmeli dersin

Yalana, dolana olmuyor meylim
Soğuktan tutmuyor kalemi elim
Necati’yim ben bir şair değilim
Âşıklar sazını çalmalı dersin


Necati KEÇELİ
İZMİR