desen ki yazma
göz görmüş gönül sevmiş
sevdalım demişim
istemesem de şiir
düşer satırlarıma…

desen ki sitem
inanmazsın ne desem
ay-ın aksi suya düşmüş
su kıyıya vurmuş
bir avuç su alıversem
içsem
tuzu yaksa beni tıpkı sen gibi
yüzüme sürsem
birazcık serinlesem
çare olur mu?
özleminin acısına…

en yoğun duygularım güldürürdü seni
razıydım her yakıştırmana
hala mı aptal aşık
hala mı deli
yüreğindeki
kör noktada saklıdır adım
susarım
kızamam
inkârlarına…

alıştım canım
incitsen de baharlarımı
sen yaprak döken ağaçları severdin
ben çınarları
bu nedenle sana bıraktım
ben ile başlayan
ve haklıyım-a giden yol arayışlarını
bana mı? bana patika kaldı
sen dolu ve nergis kokulu
korkmadım vurdum kendimi
hasret dağında…

umutsuz bir düş
gecenin
hangi anında girer uykuna
“cız” denilen deyim
imge
böyle bir anda
dokunur mu yüreğine?
en olumsuz ekleri peş peşe eklesen de
çiçek verecek tohum
yaşadığın her yıl
gelecek ilkbaharda…

desen ki yazma
gün yirmi dört saat geceyse bana
ay üstümde asılı
başucumdaki resmin anılarınla dolu
adını yazıyorsun ya her gece rüyama
istesen de istemesen de şiirlerimi
bırakırım satırlara
ardı ardına…