Bir zamanlar
Ben böyle kaçmazdım insanlardan
Yarasalar gibi
Kuytularına saklanmazdım mağaraların
Basbayağı
Senin gibi
Onun gibi
Herkes gibi
Karışır kalabalıklara
Islık çalardım
Şarkı söylerdim
Nutuk atardım
Ne zaman güzel bir kadın görsem
Dikkatini çekmek için
Patlatırdım peşpeşe esprileri
"Hayat dolu" derlerya
-Cıvıl cıvıl-
"Yaşlanmaz bu adam" dedikleri türden...

Bir gün
Karşı masadan hışımla kalkıp
Dikildi tepeme
-Hayret dedim
-Anladı hemen kendine yazıldığımı
Zeki kadın başka oluyor tabi
-Aylardır peşindeyim o ayrı konu-

"Biliyor musun"dedi
"Bilimsel olarak
Ne kadar çok gülüyorsa insan
O kadar büyük olurmuş kederi"
...
Çırılçıplaktım
Ne don kalmış ne çorap
-Cascavlak-
...
Sustum sonra
Gülmedim ağız dolusu bir daha
Kendi karanlığıma çekildim
Bir kişi daha anlarsa diye kederimi
Okursa kahkahalarımdan yokluğunu
Çözerse bilmeceyi
Soyarsa bir kere daha ruhumu
...
Soyunmak her zaman sanat için olsa keşke cabbarım
Sanata can feda

Titredim bak anlatırken
Yeniden üşüttü hatıralar




savrulmalar ocak 2013