Yaralı bir Anka’nın kanatlarına bindim
Kafdağı yakın diye Fizan’a gönderdiler
Dalgalı denizlerde yelin bağrına sindim
Yönümü ötelerden meçhule dörderdiler

Ay ortadan yarıldı Samanyolu dürüldü
Çöle revan seyyahı, yaktı güneşin harı
Yıldızlar göç eyledi bilinmeze sürüldü
Bulutlarda saf tuttu gözyaşımın buharı

Hicazkâr düşünceler, sızlattıkça ademi
Hayat denen elekten geçmişimi eledim
Yüce divan kuranlar almazken ifademi
Zalimler infaz etti, bense özür diledim!

Bir tebessüm belirir, dudaklarım da acı
Ağlamak neye yarar, izahı zordur gayri
Tabiplere danıştım, yok bu derdin ilacı
Erenler diyorlar ki, “ ilacı kordur gayri”

Filizlenen arzular açıyorken dal yaprak
Güneşi saklamışlar, aydınlık düne tehir
Sığınmak istedikçe direndi kara toprak
Gözlerimin önünde, tutuştu kanlı nehir

Maziyi seyre dalıp yumruğumu sıkınca
Aciz düştü yoruldu, soluk benizli duvar
Aşılmaz dik dağları, gözlerimle yıkınca
Özgürlük ışığımla aydınlandı tüm civar

Temel ATA
Hendek / 26.11. 2011