ilk şiir bir pencereyi anlatır şiirdir.
o pencereden akşamleyin ekmek atılır
mahallenin kedilerine.

ikinci şiir bir sokağın sonunda geçer hikayedir.
o sokağın sonunda akşamleyin çocuklar evlerine döner
sokak kalır mahallenin kedilerine.

ilk şiir eskidir.
köhnemiş zamanlardan kalma bir şiir.
hecelidir.

ikinci şiir yenidir,
ikinci yeni değildir.

birinci şiirin penceresinden bir yaşlı kadın gözükür
balkonundan sepet sarkıtan bir kadın.

ikinci şiirin sokağından pencereler gözükür
ışıkları yanan pencereler.

ilk şiir,her sabah okula giden çocukları izler.

ikinci şiir yolcu eder her sabah
aynı çocukları.

birinci şiir hayırseverdir.
cömertliğini uyaklarından haykıran bir şiir.

ikinci şiir bir dilenci ruhu gizler
mısralarında, allah rızası için yazılmış bir şiir.

ilk şiiri ikinci şiire bağlayan bir kadın var
yaşlı, akşamleyin pencereden ekmek verir kedilerine
mahallenin.

ikinci şiire ekmek atılır ilk şiirin penceresinden
her akşam, redifler dolusu ekmek
ve masasından kalanlar yaşlı kadının.

(hikayemiz kesişsin diye iki şiirde
gökyüzü maviden griye döner bu saatlerde.
ikinci şiirde kediler toplanmış,
sataşmadan birbirlerine beklemektedir.)

heyhat! açılmayacak ilk şiirin pencereleri artık güne,
kimsesi kalmamış hayatta,
yaşlı teyzenin.
farkederlerse kediler ağlayacak bir tek
bitmesine dizelerinin, ilk şiirin.

şimdi, şimdi kim düşünecek
aç kalmasını mahallenin kedilerinin.
ikinci şiirin,yeni şiirin (ikinci yeni değil)
modern sokaklarda pencereler açılırsa da
kedilere ekmek atılmaz artık.
modern şiirde kediler artık çok başka anlatılır.