sevgili dostum bazen uzak kalıyorum sessizliğine...yaralarını bilirken bu cümlelerin daha bir anlamlı.Baazen geceler boyu semayı izlerim ...Aynı göğün altında ama farklı yaşamlar sürerken bu sessizlik niye diye geçiririm aklımdan.Hüznün çağıldadığı dizeler daha bir düşündürür,getirir aklıma nedenleri sebepsiz.Bir yorumumda sana şairler genelde mutsuzdur demiştim.Bazen keşke şiir yazma yeteneğimiz olmasaydı da mutlu insanlar olsaydık diyorum.Kendi hesabıma ben bunu bazen istiyorum.Şimdi belki de katılmayanlar olacaktır şairlerin mutsuzluklarına ama olsun yaralarımızla biz belki de yaşıyoruz daha bir anlamlı herkesten.En son şiirim biliyorsun dilemma yani ikilem ...ben gidip geliyorum hep bu uçlarda...şimdi bunları neden yazdım dostum benim senin dizelerin yaralarımın açık ifadeleri de ondan.Yaz güzel dostum yaz da okudukça yaralarımı(zı) tekrar kanatalım..çünkü biz,mısralarımız bu yarayla besleniyor,besleniyoruz...sonsuz ve çocuksu selamla:)