geçti artık sahip çıkman,
zamanın eline teslim ettiğimiz ,
o bakmaya kıyamadığımıza
ne duydun feryadımı,
ne de hafiften sendeleyip baktın ardına
beni bırakırken yürekten yaralı

ince bir, çizgi varken aramızda
hasret bırakmıştın beni sana
o zaman anlamıştım vicdanının katılığını.

keyiflenmiştin beni sıtma tutturan gecelerce
hasretinin ateşiyle başbaşa bırakırken
sevip sevilirken sevgisiz yaşama iterken

şöyle ne geçti eline gidince
anlamlar mı yükledin anlamsız hayatına ?
zaman acıların üzerini geçici körlerken
yan etkisiyle silebilirdi bizi de.

beni okyanusunda sensiz bırakırken
bırakıp kendin çıkmışken karaya
sağmıyım ölümüyüm diye kaldın mı merakta
rahatsız mı ettim yoksa rüyalarında

uykusuz ve çaresizmisin?
dönüşün kaybettiğin yerde
vicdanını bulup aritmak için mi
yoksa benden arta kalanları mı merakın?
onların mı kıymetini bileceksin?
günah mı çıkartmaya niyetlisin?

geçelim maziyi
silelim geleceği bir kalemde,
hani yaraların izi kalır derlerya sevdiğim,
inanki izin bile kalmadı derinlerde.

Nuran KARACA

17 35
24 1 2013 saat