.


senin uykuna uyandım
son uyanışıydı kendimin
sert bir rüzgârın en müşfik bulutu gezdirmesiydi
bu senin


...ılık yağmurlar

deniz köpüklerinden üflenen o nehir
ekşi yapraklarını avurdunda gizleyen kadınlara
biçilen yeldirmelerin

-alın hepsini hepsi sizin!

daraltılmış sokaklar
ve ıssız koyaklarından geçiyoruz evrenin

nereye gitsek hep onbirden başlıyorum
sırça aynalarına belleğin

tanrım ne küçük yermiş
devasa kaygılar güdülen bu yer
ecrin kerim

...geldiler

tuz ektiler taç yapraklarına
buzdan bir mevsimin

korkuyorum. kim demiş

kelebekler, ağustos böcekleri
hintkeneviri ve şadırvan esintileri

.birinci yağmurlar girin içeri

.sonra ikinci

tek tek dikilip gözlerine geçmişin
ne var ne yok sorup öğrendiler

.kimdi

bilmeyen meclisimizden çekilsin
kapalıdır gözleri


...soğuk yağmurlar

gidiyorum uzun bir hazırlanmaya
yırtılmış olmalı herkesin elleri

önce ben gidiyorum
bakıyorum orada işte

şaşkın ördek içeri
içeri daha önceden varmış olan beni alıyor
hedef beni

hazırlıksız gelir zaten şu ölümün ipleri

okumadım sen oku dedi sağdaki
bir türlü tutmadı elleri arzuhali

kafiyeli oldum
zeytine ve gözlerinin nemine and olsun ki
herkesi bırakmışlar, ustam dedi
bir beni almışlar içeri


...ölüm sessizliği. füsünkâr yağmurlar

şimdi yusuf ne yapacak bensiz anne!
ölüm bu geliverir aniden
severim vakitsiz çocuk ağlamarını susturan
masmavi güzelliği

efsunlu bir sızıntıda sarkaç
-gece mi
.yo bilmiyordum öyle denk geldi

hikâyeperdazlar
mürekkepsiz kalemleri

büyük gülmeler ve ağlamalar
görkemli sütun başlıkları
kaygan kumlara yaslanıp devrilen
neftî anılar

daneye ve incire kelebekler indi
duymadı ebâbil sessizliğin sesini

...kimdi. öyle çok kızgın gidip gelen gölge

gecikmiş alacakaranlıktı
yıldız yağmurlarından dökülen aşağılara
mutlak basınç, sır ve küheylan

bir başına sandal
bir başına al



...ve kırkikindiler

çarçabuk göçen bu ben kimim
kızılcakıyamet. ses yıkıntıları
bir sen, bir sen duydun

yüzücü katmanlar
ve basıldığında yumuşayan
taş kalıntıları

ipler ipler ipler
boynumda inceldiler

uykum var.
söz veriyorum oğlum, hemen uyuyacağım

mavi bir kıyıya astılar hasır şapkamı
ilk kez uyudum son uykumu


....ölüm

gülümseyişimden öptü yusuf
aferin anne!
uykunda gülüyordun



sonsuz yağmurlar ve kayıp mezar taşları

telaşsız kitâbelerin devrik cümlesi
asıldığı yerden büküyor boynunu gündöndüler

zencefil, madımak, çuhaotu
keklik kafesi, huş, ladin ve dikenlikler

bana dediler
bu senin. bildiğin senin.

...bir
-bir beni aldılar ya içeri
gümüş eğerinden akdenizin
ak deniz in




.

.