İçimdeki bu korku ne ?

Nedir bu ruh daralgınlığı?

Beklediğim ne ?

ya da beklemediklerim?



Cevabını bilmediğim onca sorular

bazen kızdığım, bazen de

birlikte oynadığım

beynimin bensiz yarattığı oyunlar.

Kurtarıyor beni azda olsa bunalmaktan

hep aynı monotonluğu yaşamaktan.

Offf neler oluyor bir ileri bir geri

yok mudur bu alemin bir feneri...

Bu mudur depresyon dedikleri.

gözlerimi kısarak bakmak istemiyorum hayata

Hani Temel’in fıkrasındaki gibi "Ben yoruldum geri döneyrum"

deme sansımız yok mu?

Sağa sola çarpmadan, kafamızı duvarlara vurmadan

geride bıraktıklarımıza gülümseyerek


yeniden başlasak

ahh! demeden yol alsak.

Her şeyin varda hayatın niye yok bir müsvettesi?

ama bu haksızlık süre az

çalışmadım daha oraya

söz bu defa ikmale kalmadan geçeceğiz

bütün öğrettiklerini su gibi içeceğiz

daha zil çalmadan çoktan her şeyi bitirip

kapıları kapatıp gideceğiz.

yok mudur başka şansımız?

CANFEDA