herşey değişir
hayat değişir
insanlar değişir,
sen değişmezsen bi’başına kalırsın
ama,
tek yalnız kalmamak için değişiyorsa, insan
değişen kalabalıklığı değil, insanlığıdır. . .//rüstem emmi//



...



bozuyorum bir bir
eski şiirlerimi
kağıttan kayık yapıyorum
salıyorum enginlere kıyı egem’den
azıcık umut karışmış hayat’a
batsa’da birer, birer
umrumda değil
hemen bir eskisini
ben bozuyorum
onlar batıyorlar
bir bozma , batma savaşıdır gidiyor
bu gidişle fazla uzun sürmez
onlar batacak, ben bozacak şiir bulamadan. . .



ama, kıyıpta
kağıttan kayık yapamadıklarım var içlerinde
onlar,
canını kurtaran kağıttan kayık kaptanları
bir kaçı, rakı sevdasına yazılmış
’üzümün gözyaşlarına’
bir çoğu’da onun hasretine
’kendi gözyaşlarıma’
O işte,
otuzbeşliğin daha ilk yudumunda
bağrımı yakıpta geçen o yaşlarda bir kadına
işte O,
şimdilerde kendi gemisinin kaptanı
beğenmiyor artık kağıttan kayıklarımı. . .



olsun, anasını satayım
ölmek var dönmek yok bu savaştan
batsa’da bir bir
kağıttan kayıklarım
kağıt
kalem
yazdıran sağolsun. . .


’bu şiir’de eskidi, kayıkhaneye çekmek lazım. . .
.................
kıyı ege köylüsü.....